Water, bergen, zon, wat wil je nog meer......

10-2
We hebben in Manapouri op de camping gestaan en dat is 1 km van ons startpunt van vandaag. Om 900 uur stappen we op een klein bootje voor 20 personen en varen in 50min met een behoorlijke gang een giga groot meer over. We stappen over in een bus en rijden een tunnel in van 1,2 km lang die ons 200m onder de grond brengt naar de waterkrachtcentrale.
Die levert 14 procent van alle stroom voor NZ. Het water dat uit het meer gebruikt wordt voor stroom wordt in de Doubtful Sound gepompt.
We gaan weer de bus in en rijden over de steilste weg van NZ 20%. 22 km naar het fjord (de doubtful sound) en gaan daar 3 uur varen.
Vanmorgen begon het behoorlijk fris. We hebben een jas, vest en regenkleding meegenomen maar als we de catamaran opgaan is het heerlijk weer. Lange broek blijft aan vanwege de zandvlooien en we genieten van een prachtige boottocht door het fjord.
We zien hele kolonies robben en zeeleeuwen en kunnen 3 uur lang buiten aan dek de ene na de andere foto klikken en filmen.
Om 1600 de bus weer in en daarna de tocht over het meer en om 1745 staan we weer op de kade. Gauw de camper in want we willen nog 65km rijden naar de volgende camping omdat het anders morgen misschien een te lange rit wordt.
Nog wel even een foto stop bij weides vol hertenvlees en het barst hier letterlijk weer van de schapen.
We slapen vannacht in Mossburn. Toen we op de camping aankwamen zagen we dat er allerlei pluimvee rond liep: kippen, hanen, pauwen, lama's en geiten. Verder hadden we de camping voor ons bijna alleen.
De eigenaar, weer zo'n aller vriendelijkst meneertje, stuurde ons naar een cafe waar we onverwachts super lekker gegeten hebben.
Lekker douchen, potje bridge en naar bed.

11-2
Het gaat vandaag ietsje anders. Het brood is op dus we gaan eerst een stukje rijden, boodschappen doen en dan ontbijten maar we moeten wel zoals gebruikelijk om 700 uur ons bedje uit. Om 930 boodschappen gedaan in Gore en daar op het parkeerterrein eieren met spek gebakken want we stikten van de honger.
En toen op naar Dunedin, nog 100 km.
Het is inmiddels 22 gr. In Dunedin eerst even langs het info centrum.
2 excursies geboekt en langs de steilste straat van de wereld (zeggen ze hier) 38 %. Bakkie gedaan en toen naar Otago Peninsula, een schiereiland. Vanaf Dunedin loopt een smal stuk land van 40 km en eindigt in zee. Halverwege is een camping waar we eerst een plaatsje reserveren en dan naar onze eerste excursie. Aan het eind van deze weg huist een koning albatros kolonie. Het is de enige plek op aarde waar een kolonie zich op het vaste land heeft genesteld. We krijgen met een gids een rondleiding van een uur en worden naar de luwte achter een rots gebracht waar de albatrossen zich op de wind mee laten drijven. Ze hebben een spanwijdte van 3m. Mooi om te zien maar heel moeilijk om ze op film of foto te krijgen.
Toen naar de geel-oog-pinquins. Ze zijn heel zeldzaam. Er zijn daar met netten overspannen greppels gegraven waar we onder leiding van een zeer enthousiaste gids bijna 2 uur doorheen lopen in de hoop ze te zien en dat lukte fantastisch.
We hebben er 3 op het strand gezien die net uit zee kwamen en nog verschillende heel dichtbij in de duinen waar hun broedplaatsen zijn.
savonds op de parkeerplaats bij de albatrossen gegrilde kip met gebakken aardappelen gegeten en om 2100 naar het strand gewandeld waar blauwe pinquins aan land zouden moeten komen. En dat klopt.
Om 2130 kwamen ze in kolonne aanzwemmen en dribbelden naar de rotsen.
Het was inmiddels net ietsje te donker geworden dus echt goed hebben we het niet kunnen zien maar het is toch weer apart hoe de natuur in elkaar zit. Toen eindelijk naar de camping over een enge donkere smalle weg langs het water en om 2230 kwamen we daar aan met bergen vuile vaat dus nog even aan het werk. Toen een borrel en toch nog even kaarten en om 2400 uur ongedouched ons bedje in. Het was weer een mooie dag.

12-2
Toch weer 7 uur wekkertje.
We gaan via een andere weg het schiereiland af. Deze weg ligt hoger en we hebben prachtige vergezichten de baai in.
Nog even in Dunedin (onder protest van onze mannen) het station bekeken en daar gaan we weer naar Shag Point, een uitzicht punt waar robben zitten. We verwachten er niet zo veel van maar als we er komen zitten er zeker 50.
We kunnen zo dichtbij komen dat we ze zouden kunnen aaien maar daar beginnen we maar niet aan.
Volgende stop is bij de Moeraki Boulders, het zijn ronde gladde grijze stenen bollen en hebben een vulkanische oorsprong. De grootste hebben een omtrek van 4m.
Maar hoe komen ze nou op dat stuk strand???????
Nog even een stop bij Oamatu: inslaan voor de barbeque en toen picknick en wandeling in het park en naar de camping in Kurow.
Daar waren we om 1600 uur zodat we nog een paar uurtjes konden zonnen en wat lezen en dit verslag versturen.
Zo, ik heb weer vakantie en Coby gaat nu aan het werk.
Groetjes weer allemaal van ons, doeiiiiiiiiiii.
En we zijn nog steeds blij met jullie reacties.